Umorzenie postępowania na podstawie art. 218 pkt 1 pr. upadł.
Moim zdaniem jedyną decyzją jaka może zapaść w przypadku, gdy nieruchomości zbyć nie można, jest umorzenie postępowania na podstawie art. 218 pkt 1 pr. upadł., po uprzednim rozdysponowaniu środków, którymi syndyk zarządza. Nic nie stoi też na przeszkodzie, by w przypadku, kiedy licytacyjna sprzedaż nieruchomości nie zakończyła się powodzeniem, rada wierzycieli lub, gdy ta ostatnia nie została powołana, sędzia-komisarz, wyrazili zgodę na sprzedaż nieruchomości z wolnej ręki przez syndyka Przy sprzedaży z wolnej ręki nie obowiązuje dolny próg dwóch trzecich oszacowania, która jest ceną wywołania i której obniżyć nie wolno. Istnieje zatem szansa, że syndyk znajdzie nabywcę za cenę niższą w trybie, o którym pisałem w paragrafie poprzednim. Wrócimy jednak do udanej sprzedaży komorniczej. Po zamknięciu przetargu sąd w osobie sędziego, pod którego nadzorem odbywa się licytacja, wydaje na posiedzeniu jawnym postanowienie, co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował najwyższą cenę, po wysłuchaniu tak jego, jak i obecnych uczestników. Postanowienie o przybiciu ogłasza się niezwłocznie po ukończeniu przetargu. Ogłoszenie można jednak odroczyć najdalej na tydzień, jeżeli zgłoszono skargę, której natychmiastowe rozstrzygnięcie nie jest możliwe, jak również z innych ważnych przyczyn. W postanowieniu o przybiciu wymienia się imię i nazwisko nabywcy, oznaczenie nieruchomości, datę przetargu i cenę nabycia. Osoba, na rzecz której udzielono przybicia, uzyskuje, jeżeli wykona warunki licytacyjne, prawo do przysądzenia jej własności nieruchomości. Na postanowienie sądu, co do przybicia, przysługuje zażalenie (art. 997 k.p.c ). Po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłacenia całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności. Na postanowienie, co do przysądzenia własności, przysługuje zażalenie. Podstawą zażalenia nie mogą być uchybienia sprzed uprawomocnienia się przybicia (art. 998 § 2 k.p.c.). Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność nieruchomości na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru oraz tytutein egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości Od chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy należą do niego pożytki z nieruchomości. Powtarzające się daniny publiczne przypadające z nieruchomości od dnia prawomocności postanowienia o przysądzeniu własności ponosi nabywca. Świadczenia publicznoprawne nie powtarzające się nabywca ponosi tylko wtedy, gdy ich płatność przypada w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności lub po tym dniu (art. 999 § 2 k.p.c.).